امروز استادمون گله کرد"
اون چند پایه درسیش رو جهشی خونده بود و ناراحت بود ازینکه جَوونی`ش رو تلف کرده و چرا انقدر عجله داشته!"
وقتی برای مادرم تعریف کردم گفت :"اتفاقا خیلی انتخاب درستیه!"
با لبخند ناپیدایی گفتم: "اگر از دست دادن فرصت های الانم برای خندیدن باعث بشه در آینده بیشتر بخندم...حتما انجامش میدم! ولی همین الانشم دردای مفصلی بخاطر ساعت ها پشت میز نشستن و مرتب درس خوندن دارم...فکر نکنم بتونم بعدها با آرامش خوش بگذرونم! چون این درد ها جبران ناپذیرند (:"
و مادرم بدون توجه به ادامه حرفم زیر لب گفت : "چه بهتر......"
من خیلی گریه نمیکنم:>>
الان....فقط دلم میخواد جایی باشم که هیچکس من رو نبینه:>>>"