این سوزن دوزی ها روایتگرند و بخشی از میراث ناملموس هر سرزمینی که توسط زنان و دختران، نسل به نسل، خلق می شوند و زنده می‌مانند.
عصر ایران؛ سیمین ثقفی ــ آنچه "تاتریز" یا سوزن دوزی فلسطینی هارا در آنسوی مرزها به شهرت رسانده، طرح های مربعی است که به عنوان نمادی از مبارزات مردم این سرزمین شناخته شده یا رنگ سبز در گلدوزیهای باقیمانده از دوران کهن مجارستان، پس از پایان جنگ جهانی به رنگهای مورد استفاده افزوده شد تا نمادی باشد از سوگواری برای سربازان ازدست رفته در جنگ.
در "چاکان" دوزی، زنان تاجیک طرح هایی نمادین از اساطیر، طبیعت و کیهان بر پارچه ها می دوزند که بیانگر آرزوهای مردم است و رنگهای نخ های پنبه ای "تالی" دوزی در امارات حکایت از آمیختگی زندگی بادیه نشینان با دریا و صحرا دارند.


این سوزن دوزی ها روایتگرند و بخشی از میراث ناملموس هر سرزمینی که توسط زنان و دختران، نسل به نسل، خلق می شوند و زنده می مانند مثل سوزندوزیهای ترکمنی که سیاه دوزی می شوند با این نخ های ابریشمی سیاه تابیده روی پارچه هایی که بطور نمادین به رنگ سرخ انتخاب می شوند. بعد الوان دوزی می شوند با نقش هایی هندسی و قرینه یا برگرفته از طبیعت که از ریشه های فرهنگی و باورهای این سرزمین می آیند؛ نمادهایی از عشق، دوستی و قدرت!


اما قرار گرفتن این هنرهای تزئینی در فهرست میراث ناملموس جهانی یونسکو، می توانند زمینه حفاظت، رونق و معرفی آنها به جهانیان را فراهم کنند و انگیزه کافی برای فعالیت سرمایه گذاران و شغل آفرینی را فراهم آورند.