رکن اول: نیازسنجی؛ تشخیص مهم‌ترین نیازهای گروه هدف

آموزش تاب‌آوری یک فرمول عمومی نیست. چالش‌های تاب‌آورانه یک کودک در سن مدرسه، یک کارمند میانسال در محیط کار پرفشار، و یک فرد مسن در دوران بازنشستگی، کاملاً متفاوت است. بنابراین، اولین و مهم‌ترین گام، اجرای یک «نیازسنجی اجتماعی، آموزشی و روانشناختی» جامع است.

رکن دوم: متناسب‌سازی محتوای آموزشی (سفارشی‌سازی)

پس از نیازسنجی، زمان آن است که محتوای خام، تبدیل به یک محتوای اختصاصی و قابل هضم برای گروه هدف شود.
متناسب‌سازی نه تنها شامل تغییر مثال‌ها، بلکه شامل تغییر زبان، لحن، روش تدریس و عمق مطالب است.

رکن سوم: پایش‌محور بودن آموزش‌ها و اندازه‌گیری نتایج

یکی از نقاط ضعف رایج در برنامه‌های آموزشی، عدم وجود سیستم سنجش دقیق برای «اثربخشی» است. آموزش‌های تاب‌آوری باید پایش‌محور باشند و مبتنی بر داده عمل کنند.

همانطور که دکتر طلسچی یکتا به درستی اشاره نموده‌اند، آموزش تاب‌آوری دیگر نباید یک اقدام سلیقه‌ای یا یک برنامه عمومی باشد. اثربخشی واقعی در گرو ترکیب هوشمندانه این سه اصل است:

نیازسنجی: درک عمیق از نیازهای روانشناختی و اجتماعی گروه هدف.
متناسب‌سازی: تهیه و تدوین محتوایی که دقیقاً به این نیازها پاسخ دهد.
پایش‌محوری: سنجش مداوم با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری، برای تضمین کارآمدی.

با تمرکز بر این مدل، نه تنها محتواهای آموزشی ما از نظر علمی قدرتمندتر می‌شوند، بلکه از دیدگاه سئو و جذب مخاطب نیز بسیار هدفمندتر و جذاب‌تر خواهند بود، زیرا به دنبال پاسخ به سؤالات و رفع دغدغه‌های واقعی افراد هستند.

لینک مطلب در رسانه تاب آوری ایران
https://www.resiliencemedia.ir/?p=101700