کانال تلگرام ما : https://telegram.me/raminka71_videos
المپیک ریو من رو یاد سربازی م میندازه... وقتی مسابقات داشت برگزار میشد باید سر پست ام نگهبانی میدادم . توی فرصتی که ارشد آسایشگاه داشت با داد و هوار بچه ها رو بیدار می کرد . ساعت 4 صبح وقتی که شبش فقط تونسته بودم 2ساعت و نیم بخوابم می تونستم سریع تلویزیون رو روشن کنم تا ببینیم بازی ها از چه قراره. همین موقع ها بود که صدای ارشد در میومد و با التماس می شد تلویزیون رو برای 5 دقیقه روشن نگه داشت تا ببینیم بچه ها مسابقات رو چه کار کردند . ازون ب بعدش دیگه تا 5 بعد از ظهر رنگ آسایشگاه رو هم نمیدیدیم و میومدیم روی تخت هامون با بدن هایی خسته و اعصاب های خسته تر دراز میکشیدیم تا اخبار ورزشی شروع بشه و نتیجه ها رو ببینیم. توی تلویزیونی که برای 60 نفر بود ولی اینچش روی 14 بود. توی پادگان موفقیت های بچه ها چیزی بود که ما رو توی اوج خستگی جسمی و روحی خوشحال میکرد.... با خنده هاشون می خندیدیم و با اشک هاشون متاثر می شدیم... تصمیم گرفتم که ی جوری ازشون قدردانی کنم... امیدوارم به نظرتون زیبا ساخته شده باشه