یک نکته‌ی اصلیِ دیگر هم این است که در این قضیّه، آمریکا شریک جرم قطعی جنایت‌کاران است؛ یعنی در این جنایت، دست آمریکا تا مِرفق در خون مظلومان و کودکان و بیماران و زنها و مانند اینها داخل شده و آلوده است؛ در واقع، او دارد به یک نحوی مدیریّت میکند این جنایتی را که در غزّه دارد انجام میگیرد؛ آمریکا است که دارد مدیریت میکند.

دامنه‌ی این جنایت به قدری وسیع شد که وجدان عمومی را در دنیا تکان داد. شما ملاحظه میکنید که مردم در شهرهای آمریکا، در شهرهای اروپایی، در پایتختها و همچنین در کشورهای اسلامی می‌آیند مخالفت خودشان را صریحاً ابراز میکنند؛ با اینکه در کشورهای اروپایی که ادّعای آزادیِ بیان میکنند، حضور مردم در راه‌پیمایی‌های خیابانی به نفع غزّه را ممنوع کرده‌اند ــ این هم جزو فضاحتهای آنها است؛ برای همه چیز راه‌پیمایی جایز است، برای دفاع از مظلوم راه‌پیمایی ممنوع است! ــ امّا خب مردم اعتنا نکردند، دیدید در تلویزیون تصویرها را که مردم آمدند شرکت کردند. مردم دنیا عصبی‌اند و انسان میداند که این روحیه‌ی خشمی که در مردم به وجود آمده، این آزار وجدانی‌ای که در این کشورها به وجود آمده، عکس‌العمل ایجاد خواهد کرد و هیچ کس نمیتواند جلوی این عکس‌العمل را بگیرد؛ هر چه هم تلاش کنند نمیتوانند جلوی این عکس‌العمل را بگیرند.