حکمت 379 : اى فرزند آدم روزى دو گونه است، روزیى که تو آن را جویى، و روزیى که تو را مى جوید، که اگر به سراغش نروى به سوى تو آید. پس اندوه سال خود را بر اندوه امروزت منه، که بر طرف کردن اندوه هر روز از عمر تو را کافى است. اگر سال آینده در شمار عمر تو باشد همانا خداى بزرگ در هر روز سهم تو را خواهد داد ، و اگر از شمار عمرت نباشد تو را با اندوه آنچه کار است که هرگز جوینده اى در گرفتن سهم روزى تو بر تو پیشى نگیرد ، و چیره شونده اى بر تو چیره نگردد ، و آنچه براى تو مقدّر گشته بى کم و کاست به تو خواهد رسید.
(سید رضی : مى گویم: (این سخن امام علیه السّلام در حکمت 267 آمده، امّا چون در اینجا همان مفاهیم آشکارتر و روشن تر بیان گردید آن را بر أساس روشى که در آغاز کتاب تذکّر دادیم آوردیم».

حکمت 380 : چه بسیار کسانى که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسیدند، و چه بسیار کسانى که در آغاز شب بر او حسد مى بردند و در پایان شب عزاداران به سوگشان نشستند.

حکمت 381 : سخن در بند توست، تا آن را نگفته باشى، و چون گفتى، تو در بند آنى، پس زبانت را نگهدار چنانکه طلا و نقره خود را نگه مى دارى، زیرا چه بسا سخنى که نعمتى را طرد یا نعمتى را جلب کرد.


https://www.namasha.com/v/5QViKj4p