یکی رَد داده ، یکی ترس داره ، یکی جمع باهاشه ولی خیلی تنهائه

زیرِ پامو خالی کرد طبقِ معمول ، همون ک* کشی که قرار بود رفیقم باشه

اصاً تو حل من معضلم داشی ، تو پاک و منزّه من مطربم داشی

بابا اصاً تو خوبِ دو عالم ، من شرّو کم کنم برم مرخصم داشی

بگو چرا میخوای تو دور و وَرَم باشی ، با اعتبار بقیه تو معتبر باشی

تو که کلی داری بهش بنازی ، من فردا بمیرم نیست تخ*م داشی

تو هنرپیشه نیستی و بازیگری ، ما هنر پیشه کردیم و یاغی گریم

تو که توو امنیتی فلان کَسک هم باباته ، به من چی کار داری که حتی نفسم قاچاقه

تو که ته تقاری همه چی شیبه برات ، ولی برا ماها سربالایی

سر بالاست نیا دَم پرم هی ، من فقط یه دوست دارم که هم دَممه

باهام هم قسمه باهام هم سَفَره ، فقط یه دوست دارم اون هم دفترمه

اون هم دفترمه

♫♫♫♫♫♫

سیاه میشه ورقایِ سفیدش تا من

توو تاریکی چِشام امیدو ببینه باز هم

قول داده اون بالا رو بگیره با من

هر چی قول و قرارِ بینمون نمیره یادم

اون خنده هامو دید ، اشکامو دید با من تلخو چشید

اون همه دردامو دید حرفو شنید توو سرم فردا کشید گفت

نباید دست بکشی ، ترس بشه ایست باید قلب کنه ریسک حتی

اگه دارن همه جاده ها پیچ ، به ما عاشقا هیچ رسیده همینه رسم بازیش

این رسم بازیه یه وقتایی زندگی بد به گ*ت میده

میگذره دود میشه لحظه ها میره ، تو دنبالِ چیی توو این اوضاع تیره

اینا درسایی بود که داد بهم یه دوست ، یه دوستی که دنبالِ پیکار نبود

فقط یه رو داشت ، فکر انکار نبود ، زبون باز نکرد و بودش پنهان پهلوم

کسی نبود جز ، دفترِ شعرام ، دفترِ شعرام ، غیرِ اون توو زرد بودن همشون پیچیدن رفتن

تا دورش اومد ، تا خوش بودم همه شلوغ دورم بودن

میگفتن تا تهش باهامن الآن گُمن کوشن ؟

الآن ، فقط من و اون توو کل شهر قدم ، با هم میزنیم و میدونه که چی اومد سرم

سیاه میشه ورقایِ سفیدش تا من

توو تاریکی چِشام امیدو ببینه باز هم

قول داده اون بالا رو بگیره با من

هر چی قول و قرارِ بینمون نمیره یادم

♫♫♫ نمیره یادم ♫♫♫