آدمها مثل کتابند ، برگرفته از مطالب جالب . از روی بعضیها باید مشق نوشت . از روی بعضیها باید جریمه نوشت . بعضیها را باید چند بار خواند تا معنیشان رافهمید . بعضیها را باید نخوانده کنارکذاشت ! آدمیان به لبخندی که برلبها می نشانند و به احساس خوبی که برجا می نهند، ماندگارند. ”بی شک تو یکى از ماندگارانی.





در این زمین خاکى هم
 نماندی ای خدا مرا ببر به اسمان کنارش باشم





خسته ام!
 نه اینکه کوه کنده باشم،نه…
 دل کنده اماز الماسم





نمیدانم چرا هیچ وقت جسد کسانی که میگفتند بدون تو میمیرم پیدا نشد!





گفتم فراموشت میکنم… گفت نمی تونی… رفت… بعداز یه مدت برگشت… گفت دیدی نمی تونی؟؟ گفتم شمـــــــــا؟؟





“لیلی” بی وفای من ، هرجا میخواهی باش، آرزوی من این است که قلب “مجنون” دیگر را نشکنی…





درد دارد؛ سرت به سنگی بخورد  که روزی به سینه اش میزدی..





رک بگم : “وجود” داره ولی،
 “بی وجوده” همین…





هر آدمی تو زندگیش یه بی معرفت داره
 که اون بی معرفت
 دوست داشتنی ترین آدمای روزگاره !
 بی معرفت  ، به یادتم الماس درسته در اسمان تو باید بیادم باشی ولی اول من





اگر روزی داستانم را نقل کردی بگو بی کس بود اما کسی رو بی کس نکرد تنها بود اما کسی رو تنها نذاشت دل شکسته بود اما دل کسی رو نشکست کوه
 غم بود ولی کسی رو غمگین نکرد و شاید بد بود ولی برای کسی بد نخواست .





اشکی که بی دلیل بیاد،، اشک دلتنگی نیست… اشک بی کسیست…