وجود تپه های باستانی متعلق به دوران پیش از تاریخ و آثاری مانند قلعه دختر یا پل ترناو متعلق به دوره ساسانی، در حوزه شهرستان، نشان از قدمت بسیار بالای این منطقه باستانی دارد. شهر رقه در اوایل دوره اسلامی یکی از اماکنی است که ناصر خسرو قبادیانی جهانگرد معروف از آنجا گذشته و مسجد جامع آن، احتمالا همان مسجدی است که وی از آن نامبرده است.

اما شهر بشرویه احتمالا در اواخر دوره ایلخانی و با مهاجرت و به هم پیوستن مردم آبادی های دور و نزدیک در ناحیه ای که در آن زمان به گله حوض مشهور بوده، شکل می گیرد و ساختار شهری خود را نیز در دوره تیموری سامان می بخشد. چنانکه در کتاب منسوب به تیمور «منم تیمور جهانگشا» آمده به صورت یک آرمان شهر، بر اساس اعتقاد و آرمان مردمان آن اداره می شده و حیات معنوی پرباری داشته است. به نحوی که تیـمور از آن با عنوان«دار العلم و الامان» نـام می برد. شهر تاریخی بشرویه، چهار محله اصلی به نام های میانده، مقری، سرپل و پایین محله دارد.

از نظر موقعیت نیز راه هایی که یزد و اصفهان را در گذشته به هرات متصل می کرده، از بشرویه می گذشته. کاروانسراهای موجود در این شهرستان دلیل این امر می باشد.

از نکات جالب توجه در این شهر وجود خانه های چهار صفه به تعداد زیاد و بادگیرهای یک طرفه می باشد.