روز 12 ژانویه 2007 به ابتکار واشنگتن پست ، جاشوا بل ، یکی از بهترین موسیقیدانان جهان ، یک روز صبح به صورت ناشناس ، در متروی واشنگتن ایستاد و 6 قطعه از بهترین قطعات باخ رو نواخت . این آزمایش با دوربین مخفی ، روی نوار ، ذخیره می شد ، در مدت این 45 دقیقه ، 1097 نفر با عجله و سرعت از جلوی بل عبور کردند .
از بین این تعداد ، فقط چند نفر لحظه ای توقف کردند و به صدای ویولون او گوش دادند و از بین این تعداد ، فقط یک نفر اونو شناخت . کسی که بیشتر از همه به این ویولون زن توجه کرد ،کودکی سه ساله بود که مادرش اونو کشان کشان و با عجله از جلوی نوازنده دور کرد . این صحنه، توسط چندین کودک دیگر نیز به همان ترتیب تکرار شد و والدین‌شون بلا استثنا برای بردن شون به زور متوسل شدند.
در مدت 45 دقیقه نواختن ، 20 نفر بدون اینکه بایستند ، 32 دلار و 17 سنت به جاشوا بل انعام دادند که 20 دلار از این مبلغ رو همون خانمی داد که این نوازنده ی معروف رو شناخته بود .
وقتی که ویولون‌زن از نواختن دست کشید و سکوت بر همه جا حاکم شد، نه کسی متوجه شد ... نه کسی اونو تشویق کرد ، و نه کسی اونو شناخت.
جالب اینکه جاشوا بل ، دو شب قبل همین قطعات رو در یکی از تئاترهای شهر بوستون نواخته بود ، تمام بلیطهای این کنسرت از قبل پیش فروش شده بود و مردم به طور متوسط بابت هر بلیط 100 دلار پرداخته بودند !
نتیچه ی تحقیق این بود که: ما در شرایط معمولی و ساعات نا‌مناسب، قادر به مشاهده و درک زیبایی نیستیم !

وبلاگ گروهی همساده ها
http://hamsadehha.blogsky.com/