پرنده های بدون سرنشین به عنوان یکی از مهم ترین تجهیزات اضافه شده به میدان های نبرد در سالهای اخیر، به مانند بسیاری دیگر از جنگ افزارها دارای رده بندی های مختلف و گوناگونی هستند؛ از پرنده های بدون سرنشین بزرگ، بلند پرواز و با ماندگاری بالا و گران قیمت تا کواد کوپتر و میکرو پهپادهایی که در جیب انسان نیز جا می شود در رده کلی عنوان پهپادها قرار می گیرند. کواد کوپترها به صورت خاص به دلیل طراحی و قابلیت ویژه در زمینه نشست و برخاست عمودی و ساده تر بودن در بحث طراحی و ساخت، از جمله تجهیزاتی بودند که در سالهای اخیر توجه زیادی را در بازار هم نظامی - امنیتی و هم غیر نظامی به خود جلب کرده اند.
عمده استفاده نیروهای نظامی و اطلاعاتی جهان از کوادها در ابتدا همان بحث جمع آوری اطلاعات از نقاط خاص در فواصل کم بود و البته بحث هایی برای مسلح سازی این پلفترم ها نیز مطرح شده بود. اما جایی که برای اولین بار شاهد پتانسیل های بالای این پرنده ها در نقش رزمی بود منطقه غرب آسیا در دهه اخیر است. با بالا گرفتن سطح درگیری ها در سوریه و عراق و سپس شعله ور شدن جنگ داخلی در لیبی یا درگیری ها در افغانستان شاهد استفاده از کوادکوپتر ها در نقش های شناسایی و تهاجمی در تعداد بالا بودیم. پرتابه های کوچک و سبک وزن انفجاری با وجود این که از نظر قدرت انفجاری قدرت تخریب خاصی نداشتند اما با استفاده از کاربران با تجربه و حمله از بالا و ضربه زدن به نقاط حساس باعث ایجاد تلفات و خسارت های بسیار گسترده ای شدند.