حکمت 373 : (ابن جریر طبرى در تاریخ خود از عبد الرحمن بن ابى لیلى فقیه نقل کرد، که براى مبارزه با حجّاج به کمک ابن اشعث برخاست، براى تشویق مردم گفت من از على علیه السّلام «که خداوند درجاتش را در میان صالحان بالا برد، و ثواب شهیدان و صدّیقان به او عطا فرماید» در حالى که با شامیان رو برو شدیم شنیدم که فرمود) :اى مؤمنان» هر کس تجاوزى را بنگرد ، و شاهد دعوت به منکرى باشد ، و در دل آن را انکار کند خود را از آلودگى سالم داشته است ، و هر کس با زبان آن را انکار کند پاداش آن داده خواهد شد ، و از اوّلى برتر است ، و آن کس که با شمشیر به انکار بر خیزد تا کلام خدا بلند و گفتار ستمگران پست گردد ، او را رستگارى را یافته و نور یقین در دلش تابیده.

حکمت 374 : (و همانند حکمت گذشته، سخن دیگرى از امام نقل شد): گروهى ، منکر را با دست و زبان و قلب انکار مى کنند ، آنان تمامى خصلت هاى نیکو را در خود گرد آورده اند. گروهى دیگر ، منکر را با زبان و قلب انکار کرده ، امّا دست به کارى نمى برند ، پس چنین کسى دو خصلت از خصلت هاى نیکو را گرفته و دیگرى را تباه کرده است. و بعضى منکر را تنها با قلب انکار کرده ، و با دست و زبان خویش اقدامى ندارند ، پس دو خصلت را که شریف تر است تباه ساخته اند و یک خصلت را به دست آورده اند. و بعضى دیگر منکر را با زبان و قلب و دست رها ساخته اند که چنین کسى از آنان ، مرده اى میان زندگان است .
و تمام کارهاى نیکو، و جهاد در راه خدا، برابر امر به معروف و نهى از منکر، چونان قطره اى بر دریاى موّاج و پهناور است، و همانا امر به معروف و نهى از منکر، نه اجلى را نزدیک مى کنند، و نه از مقدار روزى مى کاهند، و از همه اینها برتر، سخن حق در پیش روى حاکمى ستمکار است.

https://www.namasha.com/v/mYjiDcMz
https://www.namasha.com/v/5QViKj4p