در سال ۱۹۶۸و پس از جنگ ۶ روزه اعراب و اسراییل که با پیروزی دولت یهود پایان یافت مقامات اسراییل برآن شدند تا آن طور که در کتاب مقدس تورات آمده است گورخر ایرانی که به باور آیین یهود در بندیهای جولان می زیسته اند را به موطن اصلی آنها یعنی «سرزمین مقدس» بازگردانند.

گور و یا آنطور که در تورات آمده است «پره»‌ ها مانند خود قوم یهود هزاران سال دربدری را تحمل می کنند تا در کنار این قوم در «سرزمین مقدس» در آرامش زندگی کنند. اما واقعیت چیز دیگری بود و این موضوع روزگار را بر مقامات اسراییلی آنزمان با وجود پیروزی در جنگ شش روزه تاریک و تلخ کرد.


گور و پیوند تاریخی آنها با «سرزمین مقدس یهودیان»
به گفته مورخان اسراییل آخرین بار ۵۰۰ راس از این گورخرها در قرن ۱۵ و شانزدهم میلادی در «سرزمین مقدس» زندگی می کردند اما شکارهای بی رویه این حیوانات‌ چیزی از آنها در خاک اسراییل پس از جنگ دوم جهانی باقی نگذاشت. همزمان درخاک سوریه هم وضع به همین منوال بوده است. آخرین گور در سوریه نیز در سال ۱۹۲۷ بدست شکارچیان از پای درآمد. به همین دلیل افسانه «بازگرداندان گور» که تا آنزمان به باور عموم «سوری» بودند هم نقش برآب شد. روزنامه هآرتص می نویسد:‌«برخی از گروههای ارتدکس یهودی براین باورند که یکی از اهداف مهم لشگرکشییکسال پس از جنگ اول اعراب و اسراییل، اوری زون، یکی از دوستداران محیط زیست و بنیانگذار سازمان حیات وحش اسراییل موفق شد در توافق با پادشاه وقت ایران، محمدرضا شاه پهلوی، سه جفت(شش راس) از این گور را در ازای مبادله با ۲۰ راس آهو به اسراییل بیاورد. شاید حتی آخرین پادشاه ایران تا این اندازه از تقدس و ارزش این حیوان نزد یهودیان اسراییل آگاه نبود اما ناخودآگاه همچون کوروش کبیر که نام او در مقام یک «پیامبر نیک» در تورات آمده، پادشاه ایران هم محبوبیت زیادی نزد مقامات آنزمان اسراییل و برخی از خاخام های بزرگ پیدا کرد. این گورها در زمره گونه های نادری بودند که مالکیت آنها با کاخ سلطنتی ایران بود.‎های نظامیان اسراییل به سوریه و کشورهای عرب منطقه 'بازگرداندن گور' بوده است.»
اوری زون در خاطراتش می نویسد:‌‌‌« شش راس گور با درایت شاه ایران به موطن اصلی، اسراییل بازگردانده شدند.»
ادامه دارد