پیمان اسلو برای عرفات، رابین و کلینتون جایزه صلح نوبل را به دنبال داشت اما بخواست و اعتقادت مردم و دیگر گروه‌های مبارز فلسطینی خوش نیامد چون گروه فتح در این پیمان برای نخستین بار پس از ۱۹۴۸ موجودیت اسرائیل را به رسمیت شناخت.از آغاز تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948، 30 سال بود که مردم فلسطین به خاطر آوارگی، تبعیض نژادی، نبود کار در اردوگاه ها و هزاران مسئله‌ای که ناشی از اشغالگری صهیونیستها بود و یک ملت آواره را از درون می‌خورد، در تدارک انتفاضه ای علیه اشغالگران بودند.

این درحالی بود که گروه های مبارزه فلسطینی عمدتاً در کشورهای عربی نظیر لبنان، سوریه، مصر و اردن حضور داشتند و رهبران این گروهها که حق ورود به سرزمین‌های خود را نداشتند، از کشورهای همجوار این مبارزه را رهبری می کردند اما همه تدارک آنها برای ایجاد یک خیزش سراسری، منتظر یک جرقه بود.

با جنایت مرگبار 8 سپتامبر در منطقه جبالیا در نزدیکی دیوار ارز (که غزه را از سرزمین های اشغالی جدا می کند)، آتش خشم مردم فلسطین در سراسر سرزمین های اشغالی شعله ور شد و این درگیری ها 6 سال طول کشید که در جریان آن لااقل 3هزار فلسطینی به دست ارتش، پلیس و حتی شهرک نشین های مسلح اسرائیل به شهادت رسیدند و 160 کشته هم روی دست صهیونیستها گذاشت.