5:30 صبح بچه ها اومدن دنبالم ( مریم و مهسا که دوقلوان و اصلا شبیه نیستن و ۲۵ سالشونه و ارزو که ۲۳ سالشه و فنچشونم که...( شرمنده نکنین ترو خدا!) )
اینقد تو راه رقصیدیم و کیف کردیم که نفهمیدیم کی رسیدیم
ارزو: وای ویلاتون کع کنار دریاست و ینی عشق و حال!
_: قابل نداره بردار ببر!
ارزو: تعارفاتم خرکیه!
ویلا دوبلکسه... پایین با پذیرایی و هال که با چهارتا پله جدا میشن و سه تا اتاق که خودش سوییتیه و بالا با چهارتا اتاق و دستشویی مشترک که بزرگترینشون اتاق منه فقط اشپزخونه نداره که اونم راضیم! دبگه حوصله ندارم بگم این چیه اون جیه مبل چه رنگبه و میز چه شکلیه و اینا خودتون جابه جا کنین بچینین( فقط به درو دیوار نخوره چیزیم نشکنه جهیزیه ننمه! با تشکر!)
_: خب بریم وسایلو بزاریم تو اتاقا و فکر صبحونه باشبم
مهسا: من حوصله ی پله ندارم همین پایین میمونم
مریم: منم اره
ارزو : پس همه پایین میمونیم!
_: عه! نمیشه اتاق من بالاست من میرم بالا شما هم ورزشکارینا!
ارزو: نترس یه شب بالا باشی خودت سکته میکنی میای پایین
_ من و ترس؟؟. اصن بیا شرط ببندیم!
ارزو: سر چی؟
_ سر ساعت مارک دار
ارزو: هه! گزاشتم برات دیگه چی؟؟
_ دیدی جا زدی!
ارزو: جا نزدم! قبول!