دوست دارم سه شنبه ی آخر اسفند
از زیر کرسی تنهایی ام
نبودنت را بکشم بیرون
بیاندازم کف اتاق
شعر بپاشم روش
کبریت بزنم
و از آتش یکسال انتظار بپرم
بهار بی حضور تو
کابوس این خواب زمستانی ست
دوست دارم شکوفه, بهانه ی تو باشد



چارشنبه مبارک...