جهت مشاهده ویدئو های بیشتر به وبسایتزیر مراجعه فرمایید:
https://rockbench.ir/
بولتها همانند شاتکریت در زمره سیستمهای تقویتی (Reinforcement system) سنگ می باشند و هدف از بکارگیری آنها خودنگهدار کردن توده است.
بولت ها پس از نصب به بخشی از توده سنگ تبدیل شده و مقاومت داخلی و ذاتی توده سنگ را بهبود می بخشند.
از بولتها هم می توان بعنوان سیستم نگهداری موقت و هم به عنوان سیستم نگهداری دائم استفاده کرد.
بولت ها متداولترین سیستم نگهداری مورد استفاده در تونل سازی می باشد.
الف- میل مهارهای مکانیکی (Mechanically rockbolts)
این دسته از میل مهارها تنها از طریق یک نقطه با سنگ درگیر می شوند. علاوه بر این، عامل این اتصال یک عضو تکیه گاهی مکانیکی است.
ب- میل مهارهای اصطکاکی (Friction rockbolts)
دیواره چالهایی که در سنگ های سست حفر شده اند غالباً نمی توانند میل مهار ها را در یک نقطه درگیر کنند. برای رفع این مشکل میل مهارهای اصطکاکی ایجاد شده است. در این نوع میل مهارها نیروی اصطکاکی ایجاد شده در سطح تماس میل مهار و دیواره چال ناشی از نیروهای فشاری اعمال شده در جهت شعاعی (و در سرتاسر چال) باعث فراهم کردن قابلیت نگهداری می شود.
ج- میل مهارهای تزریقی (Fully grouted rockbolts)
در این نوع میل مهارها با استفاده از خاصیت چسبندگی دوغاب سیمانی و رزین های مصنوعی درگیری میل مهار با سنگ و خاک حاصل می شود. درگیر کردن میل مهار در طول چال در طول کافی (معمولاً 1 تا 10 متر) انجام می شود بطوریکه تنش های اعمال شده روی خاک یا سنگ کوچک تر شود. این شیوه ی مهار کردن، مخصوصاً در سنگ های نرم و خاک ها مؤثر می باشد و از آن برای انتقال نیروهای کششی بزرگ در سنگ های سخت نیز می توان استفاده کرد.