زازل تا به ابد زمزمه رازِ من است
صحبت عشوه آن دلبرِ طناز من است
نازنینان جهان گوش و دل و جان بدهند
زآنکه اکنون سخن از عطرِ گلِ نازِ من است
ای که پرسان شدی از شیوه پروازِ دلم
شهپرِ بالِ امینش پرِپروازِ من است
مرغِ عشق کز نفسش سوسن و نرگس شادند
صبحدم وقتِ سحر گوش به آواز من است
تو مپندار که آخرهمه در میکده ایم
منزلِ آخرِ تو، نقطه آغازِ من است
نکنید سرزنش یارِ جگر سوخته ام
هرچه او می کشد از چشم نظرباز من است
گر «فرامرز» بمیرد زغمِ دوری یار
من خوشم کاین نظرِ یار غزلسازِ من است