من یه پرندم آرزو دارم تو باغم با شی
من یه خونه ی تنگ و تاریکم کاشکی تو بیای چراغم باشی
هر جا که باشم هر چی که باشم تو باید باشی
تا زنده باشم می میرم اگه از تو جدا شم
می میرم اگه از تو جدا شم
اگه تاریکم اگه روشنم اگه پاییزم اگه بهارم
تو رو دوست دارم
تو رو دوست دارم
مثل هر کسی که دوست می داره جسم و جونشو
مثل اسمونی که ستاره شو یا ستاره ای که اسمونشو
اگه تاریکم اگه روشنم اگه پاییزم اگه بهارم
تو رو دوست دارم
تو رو دوست دارم
مثل هر کسی که دوست می داره جسم و جونشو
تو رو دوست دارم
*******
غم که با شادی، هم آغوشی نداره، گریه کن، گریه که خاموشی می آره
بذار امشب، نکنم اشکهام رو پنهون، کی می گه، مستی فراموشی می آره
دل سرد سرده، همه رنج و درده، چشمهام یه دریاست، بس که گریه کرده
حالا که توی ابر چشمهام، بارون غم نهفته
توی شوره زار قلبم، گل های غم شکفته
بازم می خواد چشمهای من، مروارید بارون کنه
غم تا می آد به خونمون، شهر رو چراغون کنه
آسمون قلب مرا، ابرای غم گرفته، گریه پنهونی، مگه دردهام رو درمون کنه
دل سرد سرده، همه رنج و درده، چشمهام یه دریاست، بس که گریه کرده
غم که با شادی، هم آغوشی نداره، گریه کن، گریه که خاموشی می آره
بذار امشب، نکنم اشکهام رو پنهون، کی می گه، مستی فراموشی می آره
دل سرد سرده، همه رنج و درده، چشمهام یه دریاست، بس که گریه کرده