دل بسته ام از همه عالم به روی دوست
وز هرچه فارغیم،بجز گفت و گوی دوست
مارا زمانه دل نفریبد به هیچ روی
الّا به موی دلکش و روی نکوی دوست
باغ بهشت کائن هم وصفش کنند نیست
جز جلوه ای ز صحن مصفای کوی دوست
گل های باغ با همه شادابی و نشاط
خار آیدم به دیده نبینم چو روی دوست
یک روی یار خویش به عالم نمیدهم
ما بسته ایم رشته ی جان را به موی دوست
بر ما غم زمانه زهر سو که رو کند
مائیم و روی دل به همه حال سوی دوست
ما جز رضای دوست تمنا نمیکنیم
چون آرزوی ما است همه آرزوی دوست
احمد شهنا

دوستت دارم کاپلمم