پنجم جمادی الاول برابر با ولادت حضرت زینب (س) را روز پرستار می‌نامند زیرا حضرت زینب (س) در طول عمر خود پرستار پدر، برادران و برخی برادر زادگان بزرگوارشان بودند و در ایام بیماری از آنان مراقبت کردند. ایشان بعد از حادثه عاشورا علاوه بر انجام رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی، پرستاری برادر زاده بیمار خود، امام سجاد (ع) و بازماندگان و مجروحان کربلا را نیز برعهده داشت و در این راه همه سختی‌ها و ناملایمات را با تمام توان تحمل کرد. در واقع می‌توان گفت ایشان در کنار پرستاری بازماندگان حادثه کربلا، پرستار نهضت و انقلاب حسینی هم بودند و این مسئولیت به مراتب سخت‌تر و مهم‌تر از پرستاری بیماران بوده است. به همین علت حضرت زینب کبری (س) را نماد یک پرستار واقعی می‌دانند و به پاس قدردانی از زحمات قشر زحمت کش پرستاران، ارج نهادن به مقام والای پرستاران، تجلیل از مقام شامخ و شخصیت والای حضرت زینب کبری (س) و الگو سازی این شخصیت والا مقام برای جامعه، روز ولادت ایشان را به نام روز پرستار نامگذاری کرده‌اند.
پرستار (nurse) عضوی از تیم درمان است که اغلب در مراکز درمانی مشغول به کار است. این مراکز درمانی می‌تواند بیمارستان‌ها، کلینک‌ها و یا پاراکلینک‌ها و حتی می‌توانند در ادارات و یا سازمان‌های پرستاری و همچنین به عنوان مربی در دانشکده‌ها مشغول به فعالیت باشند. در همان حیطه پرستاری نیز پرستاران می‌توانند در قسمت‌های مختلف و مقاطع مختلف مشغول به کار شوند. پرستاران می‌توانند به عنوان پرستار شیفت، سوپر وایزر و سرپرستار و … فعالیت کنند که این موارد به تجربه و همچنین تا حدودی به سطح تحصیلات آن‌ها مربوط است. یک پرستار باید در مرحله اول یک روانشناس خوب باشد تا بتواند با بیمار خود ارتباط نزدیک برقرار کند همچنین باید بتواند بر فشار کاری غلبه کرده و آرامش خود را کاملاً حفظ کند تا بتواند شرایط را تحت کنترل قرار دهد. در مرحله بعد داشتن مهارت‌های علمی و تخصصی در این زمینه از مهمات این شغل است.