رژیم صهیونیستی با این پروپاگاندای رسانه‌ای سعی کرده بود که ملت فلسطین و ملت‌های عربی را همیشه در حالت ضعف نگه دارد. آن‌ها هیچ‌وقت تصور نمی‌کردند که بتوان این ارتش را شکست داد. از ابتدای هزاره‌ سوم میلادی (از سال ۲۰۰۰)، رژیم صهیونیستی به‌خاطر هزینه‌هایی که مقاومت اسلامی لبنان بر آن تحمیل کرد و این رژیم را وادار کرد از جنوب لبنان خارج شود، نشانه‌های شکست‌پذیری‌اش برای مردم کشورهای عربی عیان شد. در سال ۲۰۰۵، همین «ارتش شکست‌ناپذیر» بعد از ۳۷ سال اشغالگری این منطقه مجبور شد که هم ارتش خود را از اینجا خارج کند و هم ده‌ها هزار شهرک‌نشین صهیونیست را که آنجا زندگی می‌کردند، از منطقه تخلیه کند. همان زمان آریل شارون، نخست‌وزیر ملعون این رژیم مدعی شد که از سر خیرخواهی و با هدف ایجاد صلح با فلسطینی‌ها خارج شده، غافل از اینکه نوار غزه اردوگاه گروه‌های مجاهد و مقاومت اسلامی فلسطین بود. این گروه‌ها با حملاتی که علیه اهداف صهیونیستی در نوار غزه انجام می‌دادند آن‌قدر هزینه‌های امنیتی این رژیم را بالا بردند که این رژیم در نهایت تصمیم گرفت از نوار غزه خارج شود.