عاشـــــقت بودم کنــون دیوانه می سازی چرا

بلبـــــل کویت بـــــودم پروانه می سازی چرا

میشوم نزدیک تا گیـرم دو دستت را به عشق

خویش را مدهوش صد پیمانه می سازی چرا

زلف مواجت پریشــان کــــرده ی از بهر چه

ز ستخوان حســرت من شانه می سازی چرا

گاه خم ابــــرو کنی گاهی بخنـــدی سوی من

بیخود و سرگشتــــه و رنـدانه می سازی چرا

خال مشکین ات به جان این دلــــــم دام افکند

ای فـــدایت من، فـــدایی دانه می سازی چرا

قد به قد می جنـــــگم و باکی ندارم از رقیب

لیـــک پیش آشنـــــا بیــــگانه می سازی چرا

صومعــــه آتش زدی بیـــرون ز مسجد آمدی

خاکـروب کوچـــــه ی میخانه می سازی چرا

شعــله ی عشقت گلویی نالــــه ام را داغ کرد

سوختـــــن های مرا افســــانه می سازی چرا

نیمه ی عمــــرم فــــــدای وارسی برباد رفت

نیمه ی دیـــگر بــــگو ویرانه می سازی چرا

دشمنـــان من که خود آلــــــوده و تر دامن اند

بــــا تبیـین پیش من فـــرزانه می سازی چرا

گوشــــــه ی فقــر خودش محمود دارد زندگی

یادی از آن مجلس شاهــــــانه می سازی چرا
-------------------------

یکشنبه 28 دلو 1397 خورشیدی

که برابر میشود به 17 فبروری 2019 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور