جواب این سوال با روایتی از امیرالمومنین (ع) روشن میشود : الایمانُ اقرارٌ باللسان و معرفةٌ بالقلب و عملٌ بالجوارح : ایمان عبارت است از اقرار به زبان ، شناخت قلبی و عمل با اعضاء و جوارح .
ایمان اغلب مسلمانان از مرحله ی اول تجاوز نمی کند و روشن است که ایمان زبانی بدون معرفت و بدون عمل ، اثر و فایده ای ندارد و به فرمایش امام صادق (ع) : " شناخت و معرفت نیست مگر با عمل و هر کس معرفت پیدا کند ، معرفتش او را به عمل ، راهنمائی می کند ؛ پس هرکس اهل عمل نیست ، معرفت ندارد ."
بنابراین ، فواید و آثار دین هنگامی ظاهر میشود که ایمان به قلب برسد و از قلب بوسیله ی عمل در اعضاء و جوارح ، ظاهر می شود .


https://www.namasha.com/v/xxHzjw8j
https://www.namasha.com/v/QxHAPFCg

http://dashtlaleh.blogfa.com/