دکتر جواد ترحمی
گاه دلی داری به قدر دنیا بزرگ و گاه دلی داری به قدرظرفی مسی کوچک و خُرد.....گاه بغض میکنی تا ابد و گاه اشک میریزی به وسعت ابر های سیاه.....گاه تا دستان مرگ را لمس میکنی و میخندی...گاه دلت برای بابا گفتن فرزندت انچنان تنگ میشود که چشمانت از سرخی و اشک تنگ میشود...گاه زنده ای برای تعهدت،گاه میجنگی برای دوستانت،گاه میمانی برای کسانیکه اگر تو نباشی شاید شاید شاید دلشان بلرزد گاهی.....پس منتظری تا تکلیفت به پایان رسد تا رها شوی....ببخشید چند روزی نبودم
نظرات