سابلیمینال:
به معنای نیمه‌ناخودآگاه یا خارج از مرحله آگاهی است.
اگر ما برای درک بهتر این مفهوم فعالیت مغز را به دو دسته خودآگاه و ناخودآگاه تقسیم کنیم، این مفهوم با قسمت ناخودآگاه مغز در ارتباط است.
قسمت خودآگاه مغز ما همیشه به‌ دنبال دلیل، برهان و منطق است.
در صورتی که قسمت ناخودآگاه مغز برای درک مسائل نیاز به‌ دلیل و منطق ندارد. سابلیمینال‌ها جمله‌هایی مثبت با کلماتی تکرارشونده هستند که به دو صورت تصویری و صوتی ارائه می‌شوند.
در اصل این جمله‌ها ادعا دارند که با استفاده از ضمیر ناخودآگاه مغز مسائلی را در ذهنمان جا می‌اندازند که روی ما تأثیر می‌گذارند؛ حتی بدون آنکه دیده یا شنیده شوند.
ماجرا هم از نظر آنها اینگونه قابل تعریف است:
همان طور که فیلم‌ها از فریم تشکیل می‌شوند و در هر ثانیه فیلم ۲۵ فریم وجود دارد، ضمیرخودآگاه ما ۱۰ فریم را می‌تواند پردازش کند؛ در صورتی که ضمیر ناخودآگاه ما هر ۲۵ فریم را پردازش می‌کند.
به‌ عنوان مثال اگر ما در حال تماشای فیلمی هستیم که در هر ثانیه آن ۲۵فریم پخش می‌شود، جای یکی از فریم‌ها را با تصویر مورد نظر پر می‌کنیم.
فرض کنید که این فیلم تبلیغ نوشابه رژیمی است.
چشم ما قادر به دیدن این تصویر نیست. یعنی قسمت خودآگاه مغز ما تبلیغ نوشابه رژیمی را پردازش نمی‌کند؛ در صورتی که ناخودآگاه ذهن ما تصویر را پردازش می‌کند.
ادعا می‌شود در بعضی از فیلم‌های سینمایی از این تکنیک برای فروش پاپ‌کورن و نوشابه کوکاکولا استفاده شده است. از این تکنیک در فیلم‌هایی نظیر «جن‌گیر»، «باشگاه مشت‌زنی» و «کلوورفیلد» برای تأثیرگذاری روی مخاطبان هم استفاده شده است.
دانشمندان معتقدند که سابلیمینال‌ها تأثیر کوتاه‌مدتی روی مغز دارند و کاربرد مناسب آنها در زمینه بازاریابی محصولات است و هیچ‌گونه تأیید علمی درباره تأثیر سابلیمینال روی بیماری‌ها وجود ندارد. دسته دیگر سابلیمینال‌ها صوتی هستند که جملات مثبت، با کلماتی تکرارشونده، در لایه‌های زیرین یک موسیقی بی‌کلام تنظیم می‌شود یا چند جمله به‌ صورت درهم‌تنیده تکرار می‌شود که صدایی مثل همهمه ایجاد می‌کند.

فردی که ۳۰ سال الگوی اشتباه در زندگی داشته، چطور می‌تواند با این جملات در ۳۰ روز تغییر کند؟