بر اساس اسناد دو نخست‌وزیر پیشین رژیم صهیونیستی یعنی «آرئیل شارون» و ایهود اولمرت اجازه ترور عماد مغنیه را به دو رئیس اسبق موساد یعنی «اوراییم هلیوی» و مائیر داگان داده بودند. علاوه بر آن سرویس‌های اطلاعاتی چند کشور از جمله آمریکا، فرانسه انگلیس، اردن، مصر و عربستان سعودی در جمع‌آوری و تبادل اطلاعات برای اجرای عملیات ترور عماد مغنیه مشارکت داشتند. البته نقشه اولیه اسرائیل برای ترور عماد مغنیه در جنگ جولای ۲۰۰۶ در یک عملیات موشکی بود که موفق نشد.
یوسی ملمان در کتاب خود همچنین به نقل از افسران ارشد امنیتی رژیم صهیونیستی اعلام کرد، عماد مغنیه توانایی فوق‌العاده‌ای در طراحی و اجرای عملیات‌ها علیه اهداف اسرائیلی و یهودی داشت و مسئول هماهنگی ارتباطات حزب‌الله با ایران و سوریه بود. عماد مغنیه کسی بود که ارتش حزب‌الله را سازماندهی می‌کرد و بنابراین ترور او یک هدف راهبردی برای اسرائیل تلقی می‌شد؛ زیرا می‌دانست که حزب‌الله به سختی می‌تواند جایگزینی برای مغنیه پیدا کند و تنها او همه اسرار حزب‌الله و نصرالله را می‌داند.
این نویسنده اسرائیلی همچنین فاش کرد سرویس‌های اطلاعاتی که در تعقیب عماد مغنیه بودند کار بسیار دشواری برای ردیابی وی داشتند؛ زیرا تنها یک عکس از مغنیه در دسترس بود که مربوط به ۲۲ سالگی وی بود. در سال ۲۰۰۷ بعد از جنگ جولای ۲۰۰۶، سفر‌های عماد مغنیه به دمشق بیشتر شد و همین امر موجب شد تا موساد و سیا کار راحت‌تری برای جمع‌آوری اطلاعات درباره وی داشته باشند. در آن زمان مائیر داگان، رئیس وقت موساد یک سفر برق‌آسا به واشنگتن داشت و در آنجا با «مایکل هایدن» رئیس وقت سیا دیدار کرد و برای اجرای عملیات ترور مغنیه به توافق رسیدند.