حَمزة بن عَبدالمُطَّلِب، ملقب به اسدالله، اسد رسول الله و سیدالشهداء، عموی پیامبر اکرم(ص) و از شهدای اُحُد است. حمزه از حامیان مهم دعوت پیامبر اکرم(ص) بود و گفته‌اند که او حتی در زمانی که هنوز مسلمان نشده بود، از پیامبر(ص) در مقابل آزار مشرکان حمایت می‌کرد. وی از بزرگان قریش بود و از این رو، با مسلمان شدنش، از میزان آزار قریش نسبت به پیامبر(ص) کاسته شد.
او در شعب ابی طالب همراه مسلمانان بود و در غزوه بدر و غزوه احد شرکت داشت و در احد در سال سوم هجری به شهادت رسید.
وی را اسدالله و اسد رسول الله لقب داده‌اند.[۹] این لقب، پس از شهادت حمزه، توسط جبرئیل به پیامبر گفته شد.[۱۰] یکی دیگر از القاب مهم حمزه سیدالشهداء می‌باشد.[۱۱] مرتضی مطهری لقب سیدالشهداء را برای حمزه، مقید و برای امام حسین(ع)، مطلق می‌شمارد و بر این نکته تاریخی تأکید می‌ورزد که این لقب قبل از عاشورا مخصوص حمزه بود ولی بعد از عاشورا لقب امام حسین(ع) شد و حمزه، سیدالشهدای زمان خودش است ولی امام حسین(ع) سیدالشهدای همه زمان هاست همان طور که مریم، سرور بانوان دوران خودش است ولی فاطمه(س)، سرور زنان همه دوران‌ها.[۱۲] ملاصالح مازندرانی همین نظر را قبل از مرتضی مطهری مطرح کرده‌است.[۱۳]می توان گفت مطلق بودن لقب سیدالشهداء برای امام حسین(ع) اینگونه است که وقتی این لقب بدون هیچ قیدی و قرینه ای بکار برود اختصاص به امام حسین(ع )دارد و اگر منظور حمزه عموی پیامبر باشد نیاز به قرینه و قید توضیحی دارد.