ابراهیم(ع) مشهور به ابراهیم خلیل، دومین پیامبر اولوالعزم است.حضرت ابراهیم در بین‌النهرین به پیامبری مبعوث شد و نمرود حاکم زمان خود و مردم آن ناحیه را به آیین توحید و یکتا پرستی دعوت کرد. عده کمی دعوت او را پذیرفتند و چون او از ایمان‌ آوردن آنها مأیوس شد، به فلسطین مهاجرت کرد.
برپایه آیات قرآن، قوم بت‌پرست ابراهیم، او را به‌ جهت آنکه بت‌هایشان را شکسته بود، در آتش انداختند، اما آتش به فرمان خدا سرد شد و ابراهیم از آن سالم بیرون آمد.
حضرت اسماعیل(ع) و اسحاق(ع) دو فرزند حضرت ابراهیم و جانشینان او هستند. نسب قوم بنی‌اسرائیل که پیامبران زیادی از بین آنها ظهور کرد و همچنین حضرت مریم(س) مادر حضرت عیسی(ع)، از طریق حضرت اسحاق به ابراهیم(ع) می‌رسد. پیامبر اسلام هم به حضرت اسماعیل فرزند دیگر او نسب می‌بَرد.
قرآن بنای خانه کعبه و دعوت مردم به مناسک حج را به ابراهیم نسبت داده و او را خلیل‌الله (دوست خدا) معرفی کرده است. طبق آیات قرآن او پس از آزموده‌شدن با بلاها ازجمله ذبح فرزندش به فرمان خدا، علاوه بر نبوت به مقام امامت هم نائل شده است.