فروید گفت:
«هرچیزی که مورد توجه قرار نگیرد، می‌میرد»
و من فهمیدم مرگ همیشه
با خون و خاکستر نمی‌آید؛
بعضی مرگ‌ها آرام‌اند،
بی‌صدا، در حاشیه‌ی بی‌اعتنایی!
احساسات
وقتی دیده نمی‌شوند،
کم‌کم زبانشان را گم می‌کنند؛
اول درد می‌گیرند،
بعد خاموش می‌شوند،
و در نهایت.. به چیزی تبدیل می‌شوند
که دیگر حتی اسمش را هم
به یاد نمی‌آوریم.
روابط..
نه با خیانت، که با نادیده‌گرفتن فرو می‌ریزند؛
با پیام‌هایی که جواب داده نشد،
با دست‌هایی که
دیگر برای گرفتن دراز نشدند،
با دل‌هایی که یاد گرفتند
تنها بتپند.
حتی گل‌ها،
زیباترین موجوداتِ ساکت..
اگر نگاهشان نکنی،
اگر آبشان ندهی،
اگر نفهمی که بودنشان
نیاز به مراقبت دارد،
درست جلوی چشمانت
می‌میرند..
و تو فقط دیر می‌فهمی که
توجه.. شکلِ دیگری از عشق است؛
نه پر سر و صدا، نه نمایشی..
فقط
حاضر بودن.
دیدن.
جدی گرفتن.
و چه چیزهای زیادی
در زندگی ما نه به‌خاطر بد بودن،
که فقط به خاطر
دیده نشدن.. مُردند.

17:00 - ســــہ‌شـنـبــــہ دو دی مـــاه 404