《♡》خب این کلمه این هست: خوشحال:《행복한》 تلفظ:{هِنگ بُک هان } خب بریم سراغ املای کلمه . اول از همه ما ترکیب 《행》رو داریم .اول به بالاش نگاه کنید .بالاش صامت《ㅎ=ه،ح》متصل شده به مصوت《ㅐ=اِ》پس در نتیجه میشه《해=هِ》بعد از اون حرف《ㅇ=ساکن ، نگ》بهش متصل شده گفتیم وقتی که کنار هیچ مصوتی برای صدادار کردن نیست خودش صداداره پس میشه 《행=هِنگ》بعد از اون ترکیب《복》است. توی این ترکیب بالاش رو ببینید صامت《ㅂ=ب》متصل شده به مصوت《오=اُ》پس میشه 《보=بُ》بعدش صامت 《ㄱ=ک،گ》بهش متصل شده پس میشه《복=بُک》خب شاید واستون سوال پیش اومده باشه که چرا ما بعضی از ترکیبارو مصوتشو مثل《행》جلوی صامت میذاریم ولی توی ترکیبی مثل《복》زیرش مصوت رو میذاریم . خب این بخاطر نحوه نوشتاریه اون مصوته .مثلا《ㅐ=اِ》یا 《이=ای》دارید میبینید که به صورت عمودی نوشته میشن پس در نتیجه کنار صامت هم برای تزکیب همینجوری میان اما اگر 》오=اُ》یا 《우=او》باشه مصوتمون ما باید زیر هم بنویسیمش دقیقا مثل خود مصوت . خب حالا ترکیب آخر این کلمه هسته《한》بالاش رو ببینید صامت《ㅎ=ه،ح》متصل شده به مصوت《아=آ،اَ》پس میشه《하=ها》بعدش به صامت《ㄴ=ن》متصل شده پس میشه《한=هان》پس در نتیجه کل تلفظش نیشه《هِنگ بُک هان》
اوه خیلی زیاد توضیح دادم