حضرت ابوطالب بن عبدالمطلب با نام کامل عبدمناف (عمران) بن عبدالمطلب بن هاشم (متولد ۳۵ سال پیش از عام‌الفیل/متوفای ۱۰ بعثت)، پدر امام علی (ع)، عمو و حامی پیامبر اسلام (ص)، از بزرگان مکه و بنی‌هاشم، منصب‌دار سقایت زائران کعبه و شاعری نام‌آور بود که ابیاتِ فراوانی به او منسوب است.
او مدتی منصب رفادت و سقایت را بر عهده داشت و بعد از وفات پدرش عبدالمطلب و به سفارش او، سرپرستی حضرت محمد (ص) را بر عهده گرفت و تا آخر عمر از حامیان آن حضرت بود.
ایمان ابوطالب یکی از مسائل اختلافی در طول تاریخ بین شیعه و برخی از اهل سنت بوده و کتاب‌هایی نیز در این ضمینه نوشته شده است. روایات اهل بیت (علیهم‌السلام)، مضمون برخی از اشعار ابوطالب، گزارش‌های تاریخی و نیز برخی شواهد و قرائن از جمله دلائل مطرح شده درباره ایمان اوست و شان نزول چند آیه از قرآن را به او نسبت داده‌اند. ابوطالب از شاعران نامدار بوده و اشعار و قصایدی به او منسوب است که به صورت دیوان ابی‌طالب جمع‌آوری شده است.
ابوطالب و عبدالله پدر رسول خدا (ص) از یک مادر زاده شدند و مادر هر دو فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران از قبیله مخزوم بود