هر تار مویت یک غزل یا یک ترانه
یک جاده صعب العبور بی کرانه

وقتی نگاهت می‌کنم هر بار، در من
شعری قیام می‌کند با این بهانه

خورشید را دیدم پریشان در خیابان
دنبال تو می‌گشت هر خانه به خانه

دیشب غزل خواندی، رباعی گفت ای کاش
من هم غزل بودم، از اول، عاشقانه

شب، کوچه باغ خلوت و باران،دوتایی
دنبالْ بازی، خاطرات کودکانه

جِر می‌زنی و بیشتر دل می‌بری با
انجام این رفتار‌های بچه‌گانه

آیا اجازه می‌دهی مانند کوهی
باشم برایت تا ابد یک پشتوانه؟

آیا اجازه می‌دهی در قلب پاکت
مانند گنجشکی بسازم آشیانه؟

یک لحظه بنشین تا که این شاعر بگیرد
الهامی از این چشم‌های شاعرانه

ساده بگویم دوستت دارم عزیزم
بی شیله پیله، از ته دل، صادقانه

تقدیم به بهترین و تنها ترین دوست و خواهر دنیام :
❤A❤t❤u❤s❤a❤جونم.
(عاشقشم خواهریم،بی نهایت).