لبخند سبز-در اولین قسمت از فصل دوم برنامه نقد با زیر شلواری به بررسی سریال نوجوانی پرداخته ایم این مینی سریال چهار قسمتی یکی از بحث‌برانگیزترین سریال‌های اخیر است که با پرداختن به موضوع حساس رادیکالیزاسیون دیجیتال میان نوجوانان، توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است. این اثر جسورانه نه‌تنها واقعیت‌های تلخ دنیای آنلاین را به تصویر می‌کشد، بلکه با ساختار بصری خاص و روایتی پرتنش، تماشاگر را درگیر چالش‌های روانشناختی و اجتماعی شخصیت‌های خود می‌کند.
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های نوجوانی استفاده از تکنیک فیلم‌برداری سکانس پلان است که با حذف کات‌های مرسوم، مخاطب را در لحظه‌های نفس‌گیر روایت غرق می‌کند. این سبک باعث شده است که مخاطب همان سردرگمی و بحران روحی شخصیت‌ها را تجربه کند.
از سوی دیگر، سریال با ظرافت خاصی سیستم‌های اجتماعی را نقد می‌کند. از مدرسه‌ای که مشکلات نوجوانان را نادیده می‌گیرد تا تأثیر رسانه‌ها بر افکار عمومی، این اثر تصویری بی‌پرده از چالش‌های جامعه معاصر ارائه می‌دهد.
نمادگرایی در سریال نیز نقش پررنگی دارد. از کاغذ دیواری فضایی اتاق جیمی که فرار او از واقعیت را نشان می‌دهد، تا عروسک خرسی زیر پتو که نشان‌دهنده پایان معصومیت اوست، همه جزئیات با دقت طراحی شده‌اند تا مفاهیم عمیق‌تری را به بیننده منتقل کنند.
با وجود نقاط قوت قابل توجه، نوجوانی از برخی ضعف‌های روایی نیز رنج می‌برد. مهم‌ترین نقدی که می‌توان به سریال وارد کرد، عدم پرداخت به خانواده قربانی است. شخصیت کیتی، تنها از طریق پیام‌ها و روایت‌های دیگران شناخته می‌شود و هیچ فلش‌بکی از زندگی خودش ارائه نمی‌شود، که این موضوع باعث می‌شود بیننده بیشتر با قاتل همذات‌پنداری کند تا قربانی.
این اثر باعث افزایش بودجه مشاوره مدارس و رشد تماس‌های افراد با خطوط کمک اجتماعی شد. یکی از مهم‌ترین جنبش‌های ناشی از این سریال، "باز کردن در اتاق" بود که خانواده‌ها را تشویق به برقراری ارتباط بهتر با فرزندانشان کرد.
منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم