نهج البلاغه خوانی - 267 (پارت هفتم)
ادامه خطبه 1 :
5 - فلسفه بعثت پیامبر خاتم (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم):
تا این که خداى سبحان، براى وفاى به وعده خود، و کامل گردانیدن دوران نبوّت، حضرت محمّد (که درود خدا بر او باد) را مبعوث کرد،
پیامبرى که از همه پیامبران، پیمان پذیرش نبوّت او را گرفته بود، نشانه هاى او شهرت داشت، و تولّدش بر همه مبارک بود.
در روزگارى که مردم روى زمین داراى مذاهب پراکنده، خواسته هاى گوناگون، و روش هاى متفاوت بودند: عدّه اى خدا را به پدیده ها تشبیه کرده و گروهى نام هاى ارزشمند خدا را انکار و به بت ها نسبت مى دادند، و برخی به غیر خدا اشاره مى کردند.
پس خداى سبحان، مردم را به وسیله محمد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) از گمراهى نجات داد و هدایت کرد، و از جهالت رهایى بخشید.
سپس دیدار خود را براى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) برگزید، و آنچه نزد خود داشت براى او پسندید و او را با کوچ دادن از دنیا گرامى داشت، و از گرفتارى ها و مشکلات رهایى بخشید و کریمانه قبض روح کرد.
6 - ضرورت امامت پس از پیامبران الهى:
رسول گرامى اسلام، در میان شما مردم جانشینانى برگزید که تمام پیامبران گذشته براى امّت هاى خود برگزیدند،
زیرا آنها هرگز انسان ها را سرگردان رها نکردند و بدون معرّفى راهى روشن و نشانه هاى استوار، از میان مردم نرفتند .
ادامه دارد ....
https://www.namasha.com/v/9OesTQaI
https://www.namasha.com/v/xusuAkqx
نظرات