انقلاب کوبا یکی از رویدادهای تأثیرگذار قرن بیستم بود که نه‌تنها ساختار سیاسی و اجتماعی یک کشور را از ریشه دگرگون کرد، بلکه بازتاب آن در سطح جهانی نیز بسیار گسترده بود. این انقلاب از دل نارضایتی‌های عمیق مردم نسبت به وضعیت اقتصادی، فساد ساختاری، فاصله طبقاتی شدید، سرکوب سیاسی و سلطه خارجی بر منابع ملی شکل گرفت.

در آن دوره، اکثریت مردم با فقر، بی‌عدالتی و نبود آزادی‌های اساسی دست و پنجه نرم می‌کردند. گروه‌های مختلف مردمی، از روستاییان و کارگران گرفته تا روشنفکران و دانشجویان، به تدریج به این باور رسیدند که تغییر اساسی تنها از مسیر مقابله مستقیم با نظام حاکم ممکن است. آنچه آغاز شد، تنها یک شورش مسلحانه نبود؛ بلکه حرکتی گسترده برای بازپس‌گیری کرامت، استقلال و حق تصمیم‌گیری درباره آینده کشور بود.

این انقلاب از فازهای مختلفی عبور کرد: از مقاومت‌های پراکنده و فعالیت‌های زیرزمینی گرفته تا بسیج توده‌ای مردم و در نهایت سقوط کامل نظام پیشین. با پیروزی انقلاب، ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به‌طور کامل بازسازی شدند. بسیاری از نهادهای قدیمی منحل شدند و جای خود را به سازوکارهایی جدید دادند که بر مبنای ایدئولوژی تازه‌ای شکل گرفته بودند. اهداف اصلی این دگرگونی، ایجاد عدالت اجتماعی، استقلال ملی و قطع نفوذ خارجی بود.