یک سال از شهادت سید‌حسن نصرالله، رهبر کاریزماتیک حزب‌الله لبنان، گذشت. در روزهای پس از آن رویداد تکان‌دهنده، بسیاری از تحلیلگران غربی و منطقه‌ای با قاطعیت پیش‌بینی می‌کردند حزب‌الله، جنبشی که گویی با شخصیت رهبرش عجین شده بود، دچار خلأ رهبری، تزلزل ساختاری و در نهایت افول خواهد شد اما امروز، با گذشت یک سال، واقعیت میدانی و سیاسی لبنان روایتی کاملاً متفاوت را به تصویر می‌کشد: حزب‌الله نه‌تنها فرونریخته، بلکه با عبور موفقیت‌آمیز از این آزمون سخت، ثابت کرده قدرتش بیش از آنکه متکی به یک فرد باشد، در نهاد و ساختار ریشه دارد.

راز این بقا و قدرت در یک واقعیت نهفته است که اغلب نادیده گرفته می‌شد؛ حزب‌الله طی 4 دهه، از یک گروه مقاومت نظامی فراتر رفته و به یک نهاد چندبعدی و پیچیده تبدیل شده است. این ساختار که عرصه‌های نظامی، سیاسی، امنیتی و اجتماعی را به ‌طرزی هوشمندانه به هم پیوند داده، همانند یک موجود زنده عمل می‌کند. در چنین چارچوبی، شهادت رهبر، هرچند ضربه‌ای سنگین اما نه پایان مسیر، بلکه آغاز مرحله‌ای تازه از بلوغ و اثبات عمق نهادینگی آن بود. نشانه‌های این حیات پویا در یک سال گذشته در عرصه‌های مختلف آشکار شده است.