اقدامات پدافند سایبری - فضای سایبری:
فضای سایبری یا اصطلاح علم سایبرنتیک اولین بار توسط ریاضیدانی به نام نوربرت وینر در ۱۹۵۰ ابداع شد. سایبرنتیک به طور کلی یعنی مطالعه ساز و کارهای ارتباطی، برخورد و کنترل سیستم های زنده و ماشین ها. در این علم فرایندهای ارتباطی و کنترلی سیستم های بیولوژیکی، مکانیکی و الکترونیکی و اطلاعاتی به ویژه مقایسه اینگونه فرایندها مابین سیستم های زنده و سیستم های مصنوعی انجام می پذیرد. اما تعبیر فضای سایبر برای اولین بار توسط داستان نویسی به نام ویلیام گیبسون در ۱۹۸۴ در یک داستان علمی تخیلی و با عنوان فضای سایبر به کار گرفته شد. در فضای سایبری با توجه به ویژگی هایی مانند سایبری بودن، حافظه مجازی، تعاملی بودن، واقعیت مجازی، جهانی، فرا مرزی بودن، دستیابی به آخرین اطلاعات، جذابیت، تنوع، آزادی اطلاعات و ارتباطات در حال تبدیل شدن به جزء جدایی ناپذیر زندگی انسان هاست. به همین دلیل فکر و تخیل ادامه حیات بشری بدون داده های فناوری اطلاعات و ارتباطات غیرقابل تحمل است. برای مقابله با تهدیدهای سایبری در حوزه فناوری لازم است به رعایت پدافند فضای تبادل اطلاعات (افتا) در شبکه های عمومی و اختصاصی و در سطح ملی و سازمانی به طور جدی پرداخته شود. گسترش فزاینده فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی به ویژه شبکه های جهانی اینترنت، آثار چشمگیر آن در ابعاد زندگی فردی، اجتماعی، لزوم سرمایه گذاری وسیع و هدفمند در جهت بهره گیری حداکثری از فرصت های ناشی از آن در جهت پیشرفت همه جانبه کشور، ارائه خدمات به افشار گوناگون مردم، همچنین ضرورت برنامه ریزی و هماهنگی مستمر به منظور صیانت از آسیب های ناشی از آن اقتضا می‌کند که نقطه کانونی متمرکزی برای سیاستگذاری، تصمیم گیری و هماهنگی در فضای مجازی کشور به وجود آید. فضای سایبر نیز مانند دنیای واقعی هم جنبه های مثبت کاربردی و هم جنبه های منفی دارد. از این رو ضروری است که هر کشوری با توجه به خصوصیات فرهنگی و هنجارهای مربوط به خود و با اتکا به نتایج پژوهش های انجام شده در زمینه فضای سایبری به شناختی نو و دقیق از موقعیت فضای سایبر دست پیدا کند. تفاوت محیط سایبر در مقایسه با سایر محیط ها در چند ویژگی مهم نهفته است:
نامحدود بودن محیط سایبر، ناملموس بودن محیط سایبر، توسعه و تغییر پذیری، پیچیدگی و تخصصی بودن، دسترسی آسان و سریع و استفاده گسترده...