شروع اغتشاشات و تظاهرات، همانند سال های گذشته، به وضعیت معیشتی و رفاهی ربط داشت ، بطوری که اولین بار در سال ۱۳۹۴ تجمعات در اعتراض به فقدان برق کافی در ساعات گرم تابستان بود که معترضان با کولرهای آبی اسقاطی دور میدان التحریر در مرکز بغداد می چرخیدند و شعار می دادند، اما اعتراضات عراقی ها در تمام آن سال ها که عراق در جنگ علیه داعش نیز بسر می برد و دولت این کشور کنترل دستکم ۵ استان را بین ۳۰ تا ۱۰۰ درصد در اختیار نداشت،‌ به غیر از یک مورد در سال ۹۶ ،‌هیچگاه به خشونت کشیده نشد.

اما حالا عراق از فصل گرمای طاقت فرسای تابستانی عبور کرده است و دولت عبدالمهدی نیز هنوز در اولین سال مدیریتش بر عراق بسر می برد ؛ بنابراین سوالی که مطرح می شود، این است که " دلیل این خشونت هاچه می تواند باشد؟" پس از فشارهای فراوان نخست وزیر استعفا داد اما جریانات مختلفی در این میدان ناآرام در حال ماهیگیری هستند از جمله تفاله های حزب بعث، فرماندهان برکنار شده عراق دوران صدام، و کسانی که با داعش همکاری میکردند امروز در یک صف با پول و امکانات عربستان و امارات و مدیریت و هماهنگی امریکا و رژیم صهیونیستی این کشور مظلوم اسلامی را در آتش و خون نگه داشته اند.البته در تمام سال های بعد از ۲۰۰۳ میلادی که به حاکمیت دیکتاتور صدام خاتمه داده شد، هر سال در آستانه اربعین، عملیات تروریستی و انتحاری اوج می گرفت. اینها از نظر عراقی ها طبیعی بود، چرا که علاوه بر تروریست های مولود تفکر وهابیت مانند القاعده و داعش و نیز بازمانده های حزب بعث و نیز برخی جریان های سیاسی در حاکمیت و همچنین حامیان منطقه ای آنان، حرکت مسالمت آمیز و میلیونی ملت عراق را بر نمی تابیدند و هر سال در کنار حملات تروریستی مرگبار،‌ یک جنجال سیاسی براه می انداختند.و این جریان ادامه دارد. جمهوری اسلامی با دقت نظر باید تحولات عراق را پیگیری کند زیرا که دشمنان برای ما هم چنین خواب هایی دیده اند. و مکروا و مکرالله والله خیر الماکرین