قراین و دلا‌یل زیادی وجود دارند بر این که «مولی»، در این جا، به معنای «ولی و سرپرست دینی»، است؛ یعنی کسی که از طرف خداوند مقام ولا‌یت و سرپرستی، بر مردم، دارد. قراین و دلا‌یل زیادی وجود دارند بر این که «مولی»، در این جا، به معنای «ولی و سرپرست دینی»، است؛ یعنی کسی که از طرف خداوند مقام ولا‌یت و سرپرستی، بر مردم، دارد. معلوم است کسی که دارای ولا‌یت بر مردم باشد،‌ امام و صاحب اختیار مردم است و خواسته اش برخواسته های آنان مقدم بوده و پیروی او،‌ بر همه، واجب است. بعضی از آن قراین و دلا‌یل به قرار زیر هستند: ۱.مسأله دوستی علی(ع) آن قدر نگران کننده نبود که در آیه تبلیغ(سوره مائده، آیه ۶۷)، با آن لحن داغ و تهدیدآمیز، بیان شود و پیامبر(ص)، از افشای آن،‌ احساس خطر کند، بلکه منظور آیه‌ تبلیغ چیزی جز ابلا‌غ ولا‌یت و امامت امیرالمؤمنین علی(ع) نبوده است.( مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از دانشمندان،‌پیام قرآن، ج۹، ص۱۹۲) ۲.مسأله دوستی علی(ع) با همه مؤمنان مطلب پنهان و پیچیده‌ای نبود که نیاز به آن همه تأکید، بیان، متوقف ساختن آن قافله‌ عظیم،‌ در وسط بیابان خشک و سوزان،‌ خطبه خواندن و گرفتن اعتراف های پی در پی از جمعیت داشته باشد،‌ زیرا اخوت اسلا‌می و دوستی مسلمانان با یکدیگر از بدیهی ترین مسایل اسلا‌می است که از آغاز اسلا‌م وجود داشت و پیامبر(ص) بارها آن را تبلیغ کرد و بر آن تأکید نمود؛ چنان که قرآن به صراحت می گوید: «مؤمنان همه برادر یکدیگرند».