هشت سال جنگ، هزاران کیلومتر جبهه، میلیون‌ها آواره و صدها هزار کشته و مجروح؛ جنگ تحمیلی ایران و عراق، طولانی‌ترین جنگ متعارف قرن بیستم، سرانجام در تابستان ۱۳۶۷ به نقطه‌ای رسید که تاریخ آن را به‌عنوان «روزهای پایانی جنگ» به خاطر سپرده است. پذیرش قطع‌نامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد، تصمیمی که در ابتدا تلخ و دشوار می‌نمود، به‌مثابه گامی حیاتی برای پایان دادن به ویرانی‌های گسترده و رهایی از بن‌بستی سیاسی ـ نظامی بود که نه‌تنها ایران و عراق، بلکه کل منطقه را در التهاب فرو برده بود.

این تصمیم در شرایطی گرفته شد که کشور با فشارهای چندجانبه مواجه بود؛ از تداوم حملات شیمیایی دشمن و تهدید به اشغال مجدد مناطق مرزی گرفته تا محدودیت‌های اقتصادی، خستگی عمومی جامعه و تغییر معادلات سیاسی بین‌المللی. در چنین فضایی، قطع‌نامه ۵۹۸، که از سال ۱۳۶۶ بر میز شورای امنیت قرار داشت، به یک راه‌حل ممکن برای خروج از بحران بدل شد.

پذیرش رسمی این قطع‌نامه از سوی جمهوری اسلامی ایران در ۲۷ تیر ۱۳۶۷، نه به معنای تسلیم، بلکه به‌عنوان تصمیمی استراتژیک برای حفظ منافع ملی و باز کردن مسیر برای پیگیری حقوق از طریق نهادهای بین‌المللی تلقی شد. این اتفاق واکنش‌های گسترده‌ای در جهان به دنبال داشت؛ بسیاری آن را گام مثبتی به سوی صلح دانستند، در حالی که برخی دیگر با دیده تردید و تحلیل‌هایی پیچیده‌تر به آن نگریستند.

«از قطع‌نامه تا آتش‌بس» صرفاً روایت پایان جنگ نیست؛ بلکه بازتاب مجموعه‌ای از تصمیمات دشوار، مقاومت‌های طاقت‌فرسا، و تدبیر در لحظه‌های بحرانی است که سرنوشت یک ملت را رقم زد.

به تماشای این مستند دعوت شده اید
نظرات خود را با ما درمیان بگذارید
__________

✅دیلی‌داک را برای پی بردن به واقعیت‌های ناگفته‌‌ دنبال کنید
https://www.youtube.com/@DailyDoc?sub_confirmation=1
____________

#documentary
#جنگ
#ایران