این روزها در فضای مجازی کودکانی را می‌بینیم که به سلبریتی تبدیل شده اند و پدرها و مادرانشان با گذاشتن عکس و فیلم های کودکان، دنبال لایک و کامنت بیشتری هستند. اما باید بدانیم که قدم هایی که ما به عنوان والدین بر میداریم اهمیت زیادی دارد. دوره کودکی تکرار نمی‌شود و هر آسیبی که به کودک بزنیم در ذهن ناخودآگاه آن موثر است. وقتی از کودک عکس و فیلم میگیریم و در فضای مجازی منتشر میکنیم، بدون اینکه کودک به این کار آگاهی داشته باشد، یعنی ما به حقوقش تجاوز کردیم! ممکن است عکسی را منتشر کنیم که در بزرگسالی کودک دوست نداشته باشد که همه افراد به آن دسترسی داشته باشند و وقتی کودک جلوی دوربین ژست می گیرد، به معنای رضایت خاطرش نیست. وقتی از کودک ۴ ساله می خواهیم کاری را انجام دهد که فرد ۱۷ ساله توانایی انجام آن را دارد. درواقع دچار نوعی خشونت از پیش تعیین شده نسبت به کودک شده ایم. یعنی ما از توانایی کودک بیش از حد استفاده می کنیم و کارهایی را میخواهیم انجام دهد یا حرف‌هایی را بزند که با ذات کودک سازگاری ندارد. وقتی کودک را مرکز توجه قرار میدهیم، او هم از توجه مردم استقبال می کند، اما با خودتان فکر کرده‌اید که اگر در دوره نوجوانی و جوانی مرکز توجه از او گرفته شود چه اتفاقی برای ذهن و روح کودک رخ می دهد؟ ما به عنوان والدین کودک، باید مسیر رشد و موفقیت را برایش فراهم کنیم. اما یادمان باشد فضای مجازی نباید فضایی شود که بخواهد به خاطر آن کودکان را از کودکی کردن دور کنیم و به خاطر جلب توجه و لایک از او بخواهیم که زودتر از موعد بزرگ شود.