شهرستان خلیل آباد در فاصله 240کیلومتری جنوب غربی مشهد با مساحتی بالغ بر 87/1135کیلومترمربع از نظر موقعیت در طول جغرافیایی ۵۸درجه و ۱۷دقیقه طولی شرقی از نصف النهار مبدأ و ۳۵درجه و ۱۵دقیقه عرضی شمالی از خط استوا و ارتفاع ۹۷۵متری از سطح دریا واقع گردیده‌ است. این شهرستان از شمال به کوه سرخ و از جنوب به بجستان، از شرق به کاشمر و از غرب به بردسکن منتهی می‌شود. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری خلیل آباد دارای دو بخش مرکزی و ششطراز و 4 دهستان (رستاق، حومه، ششطراز و کویر) است.
حدود ۲۵۰سال قبل خلیل خان فرزند جلیل بیگ از خاندان عرب میش‌مست قلعه‌ای بزرگ و زیبا به نام خودش بنا نهاد که بعدها خلیل آباد نام گرفت اما در حقیقت نام این سرزمین، خارزنج است که در کتب تاریخی و معتبر از آن و بسیار نام برده شده‌ است. شهر خارزنج در ناحیه شمالی شهر خلیل آباد فعلی واقع شده بود که در اثر زمین‌لرزه تخریب و ساکنانش در دشت‌های جنوبی پراکنده و اقدام به ساخت آبادی‌های متعدد نمودند، سرانجام بدلیل وجود ناامنی‌های حاصل از حمله افاغنه و ترکمن‌ها اقدام به ساخت قلعه معروف خلیل آباد نمودند و خلیل آباد مرکزیت یافت و بدین ترتیب مردم با این منطقه انس گرفته و هر روز بر جمعیت آن افزوده که در نهایت در سال ۱۳۴۳ به شهر و با پیگیری‌های مردمی و همت مسئولین وقت در سال ۱۳۸۲ به شهرستان ارتقاء یافته‌ است. براساس کتب تاریخی، پیشینه شهرستان به دوران زرتشت برمی‌گردد، به طوری که آثار و ابنیه زرتشتیان در اطراف شهرستان به چشم می‌خورد. اما رونق علمی و فرهنگی آن به قرون سوم و چهارم هجری که به نام خارزنج معروف بوده باز می‌گردد .به‌عنوان نمونه در جلد ششم لغتنامه دهخدا از خارزنج به‌عنوان شهری آباد و خاستگاه اهل علم وادب یاد شده ‌است .از معروف‌ترین علما و بزرگان خارزنج می‌توان به احمد بن محمد خارزنجی صاحب کتاب تکلمه در لغت و یوسف بن حسن خارزنجی از فضلای زمان خود اشاره کرد از دیگر شخصیت‌های تاریخی این شهرستان عمیدالملک کندری وزیر دربار سلجوقیان (طغرل) که از شخصیت‌های مهم و سرنوشت ساز در تاریخ کشورمان به شمار می‌رود.