همانطور که پیش تر گفته شد ریشه هالووین به جشن های سلتیک های کهنِ ساوین برمی گردد. سِلت ها که حدود 2000 سال قبل در ناحیه ای زندگی می کردند و اکنون کشورهای ایرلند، انگلستان و شمال فرانسه در آن واقع شده اند، سال نو خود را در روز اول نوامبر جشن می گرفتند. این روز علامتی از آخر تابستان و فصل برداشت و آغاز تاریکی و زمستان سرد بود، یعنی بخشی از سال که اغلب با مرگ و میر انسان ها در ارتباط بوده است. سِلت ها معتقد بودند که در شب قبل از سال جدید، مرز بین جهان زندگان و مردگان محو و تار می شود. در شب 31 اکتبر آن ها ساوین را جشن می گیرند؛ شبی که معتقد بودند ارواح مردگان به زمین بازمی گردند. سلت ها فکر می کردند که به غیر از ایجاد مشکل و آسیب زدن به محصولات، حضور ارواحی از جهان دیگر کار پیشگویی در مورد آینده را برای کاهنان سلتیکی آسان تر می نماید. برای مردمانی که به صورت کامل به جهان طبیعی و فناپذیر وابسته بودند، این پیشگویی ها منبعی مهم برای دستیابی به آسایش و هدایت در طول زمستان طولانی و تاریک بود.
کاهنان برای یادبود این رویداد آتشکده های مقدس و بزرگی را احداث کردند؛ مکانی که مردم در آن جمع می شدند تا محصولات و حیواناتی را برای خدایان سلتیک قربانی کنند. در طول جشن، مردمان سلت لباس های محلی به تن می کردند که معمولاً از جنس سر و پوست حیوانات بودند و تلاش می کردند تا طالع یکدیگر را بازخوانی نمایند. وقتی جشن به پایان می رسید، آن ها مجدداً اجاق های آتش خود را شعله ور می ساختند؛ چراکه این آتشدان ها عصر آن روز به خاطر آتشکده مقدس خاموش شده بودند تا مردم را از زمستان پیش رو در امان نگاه دارند.