انگار ک داشت نوازشم میکرد...میخواستم  فراموش کنم....همه چیزو فراموش کنم و از الان لذت ببرم...واسم مهم نیست ک ی خوناشام تو اتاقمه...مهم نیس ک همه خانوادم مردن...مهم نیست ک دنبالمن....مهم نیس...مهم نیس...رفتم
روی نرده ها و واستادم...هیچی نمی شنیدم...صدای باد...کم کم...کم...ها؟من دارم میوفتم...خونه چه بلنده...زمان واستاد؟ها؟...یکی داره منو میکشه بالا...خونمو کنترل میکنه...نکن...ولم کن....خیلی داره بهم مزه میده... سریع پرت شدم بغلش...
+بازم؟تو کی میفهمی ک نمیمیری؟ها؟
-نمی خواستم بمیرم...تعادلمو از دست دادم
+اگه من نجاتت نمی دادم..دوباره بیهوش میشدی....
-چ فرقی داره؟من ک در هرحال غذام...پس چ فرقی داره ک بهوش باشم یا بیهوش؟ بهوش باشم ک  درد می بکشم؟..