در سال ۱۹۷۷ ناسا دو فضاپیما به نام وویجر ۱ و ۲ به فضا فرستاد. علاوه بر مأموریت علمی، آنها حامل "دیسک طلایی" شدند؛ کپسولی از فرهنگ و هویت بشری. این دیسک شامل ۱۱۵ تصویر، ۹۰ دقیقه موسیقی از سراسر جهان، صداهای طبیعت، ضربان قلب انسان، ۵۵ سلام به زبانهای مختلف و پیامی از رئیسجمهور آمریکا بود. هدف اصلی، معرفی بشریت به هر تمدن احتمالی در کهکشان بود. هرچند برخی این اقدام را خطرناک دانستند، اما بسیاری آن را نمادی از امید، کنجکاوی و شجاعت انسان میدانند. امروز، وویجرها سفیران خاموشیاند که در میان ستارگان سرگرداناند.