تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم بر آستان مرادت گشاده ام در چشم که یک نظر فکنی خود فکندی از نظرم چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست بنفشه زار شود تربتم بنفشه زار شود تربتم بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک الله چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک الله که روز بی کسی آخر نمی روی ز سرم که روز بی کسی آخر نمی روی ز سرم به خاک حافظ اگر یار بگذرد چون باد ز شوق در دل آن تنگنا کفن بدرم