آی...شیرین لب
چشمهایت گر بگرداند، ﺷﺮﺍﺏِ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ
ﺑﺸﻜﻨﺪ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺯ ﻣﺴﺘﻲ، ﺳﺎﻏﺮِ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ
دستهایت،گر بگیردِ ﺯﻟﻒِ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺍﺯ ﺭُﺥﺍﺕ
در شبستان،می نشانَد ماهِ ﮔﺮﺩﻭﻧﺘﺎﺏ ﺭﺍ
آبِ آتشگون،که گل کرده ست درسیمای تو
ازحسادت می گدازد،لاله ی سیراب را
آی...شیرین لب،اگربرقتل من فرمان دهی
بی امان سرمیکشم جامِ شرنگ ناب را
ﺧﺎﺭِ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢِﺩﻝ،می پرورم
گلپرستم می پرستم ﺍﯾﻦ ﮔُﻞِ نایاب را
ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ
ﺁﻩ! ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﻳﺪ ﻣﺮﮒِ ﻣﺎﻫﻲِ ﺑﻲﺁﺏ ﺭﺍ!
ﮔﺮﯾﻪﯼ « ﺷﺒﺪﯾﺰ » ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪﯼ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺗﻮ
ﺩﺭﻫﻢﺁﻣﯿﺰﺩ ﮔِﻞ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺭﺍ
شاعر حسن اسدی" شبدیز
موسیقی و هنر