«ادوارد هاپر» آنچه را که نمیبینیم به تصویر میکشد. به همین دلیل است که فرارسیدنِ هر بحران انسانیِ جدید نگاه ما را دوباره متوجه آثارش میکند. در ایام ظهور قرنطینهی عمومی بهندرت پیش میآمد که در اینترنت، روزنامهای را ورق بزنید یا گذارتان به وب سایتی جدی بیافتد و نقاشیای از ادوارد هاپر گوشهکنارش مشاهده نکنید. نویسندهای در ماههای آغازین پاندمی در گاردین نوشت: «ما اکنون، همه، آدمهای نقاشیهای ادوارد هاپر هستیم.» نویسنده در آن نوشته نقاش آمریکایی را «نقاش زمان ویروس کرونا» نامگذاری میکرد. بهراحتی میتوان دلیل آن را درک کرد: دوری بدنها از یکدیگر، تنهایی افراد، گوشهی انزوای هرکدام، بدون حضور فوری و آشکار تهدید خارجی و آن حال و هوای همیشه نگرانکننده که در نقاشیهای او حس میشود...