با دو پام رکاب میزنم
با تویی روبرو میشم که نمیتونم ببینمش
همین چند سانتیمتر هیجان
که همیشه بهم میدی
من می‌خوام صدای کوبشِ موسیقی رو پایین نگه دارم
قلب من همین الانشم توی حالتِ تضعیف شده‌س
نه ماشین‌ِ کروکی میبینم، نه باری[bar] که باز باشه
چیز بدی نیست، فقط منم و این جاده
قلب مردم مثل جزایر شناوره
شبی که به نظر میرسه هرگز نمیرسه
خطِ افق رو با قدم‌هات دنبال کن و دوباره کنارش رکاب بزن
به سمت نقطه‌ای که تصمیم گرفتیم بهش برسیم ولی داره محو میشه
نا، نا نا نا، نانانا
نا نا نا نا نا
نا نا نا، نا نا نا، نا نا نا
نا نا نا نا نا
بعضی‌وقت‌ها میذارم زندگی مثل چرخِ دوچرخه، بچرخه
همیشه یه چیزی هست که منتظرش باشی حتی اگه یه عصرونه‌ی کوچیک باشه
احساس میکنم زندگی میکنم که به همین لحظه‌های کوچیک برسم
روی این دو تا چرخ، همه‌چیز مثل رویای نیم‌روزیِ خودمه
بلندی آسمون رو احساس کن، حقیقت رو استشمام کن
معجزه‌ها خیلی دور نیستن
فرقی نمیکنه الآن صورتت چه حالتی داره[اخم کردی یا خندیدی یا...]، همه‌چی درست میشه
چیزهایی که واقعاً ارزشمندن رو نمیشه با چشم دید
پاهات رو از روی زمین بردار، مثل پرنده‌ها حالتِ پرواز بگیر
مثل یک جزیره شناور شو
با باد برقص
آره، اشکالی نداره اگه گریه کنی
چون خوشحالی معمولا با غم میاد